[tom]

Referentni ton "a" kao i njegova frekvencija od 440kHz(trenutno) su proizvod zapadnoevropske muzicke tradicije. On se u toku istorije mijenjao(u baroku je iznosio,ako se ne varam,415 kHz) a sada se ponegdje koristi vec i 442(tako su mi trazili da dajem intonaciju za BL izvodjenje Mozartovog Rekvijema).

Poznato je da je ucestalost apsolutnog sluha kod dalekoistocnih naroda(Kina i Japan prvenstveno) veca nego kod drugih iz razloga sto njihovi jezici sadrze sofisticirane nijanse u izgovoru koje vrlo rano senzibiliziraju sluh kod djece.

Mozda je neko bolje upoznat sa nekim drugim tradicijama pa da nesto kaze o tome(intervali manji od male sekunde u indijskoj tradicionalnoj muzici i t.sl.).

Ljudi sa "apsolutnim" sluhom(perfect pitch ability) ne cuju samo referentni ton vec i sve ostale kao specificne "boje"(rijec koja najbolje opisuje doticnu senzaciju).Svaki ton hromatske ljestvice(hroma-boja) ima specificni kvalitet koji ti ljudi cuju(osjete).

Danas se smatra da on i nije toliko urodjena koliko rano stecena pojava koja se u vecini slucajeva ne dogodi jer se licnost prebrzo po rodjenju "prebaci" na culo vida koje nam ionako zauzima ogromnu vecinu culnih utisaka.Poneke Muz akademije(i pritom veoma referentne)na zapadu cak imaju i pod-predmet u okviru regularnog "ear traininga"(tj.solfedja) pod nazivom "perfect pitch development" ili nesto slicno.